Εισερχόμαστε αγαπητοί μου Χριστιανοί στην ευλογημένη περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, στο αγωνιστικό στάδιο για την απόκτηση των αρετών όπως την ονομάζει η Αγία μας Εκκλησία, ώστε μέσω αυτής να ετοιμαστούμε ψυχικά ως άνθρωποι, για να προσκυνήσουμε τα άχραντα πάθη του Χριστού μας και να φτάσουμε στην ένδοξη Ανάσταση του. Νηστεύουμε όχι εντελώς τυχαία, αλλά απεναντίας επειδή ο ίδιος ο Χριστός μας ήταν ο πρώτος που νήστευσε, δείχνοντας μας έτσι την τέλεια ανθρώπινη φύση του την οποία αγίασε, προσφέροντας την σε εμάς ως το ύψιστο παράδειγμα που αξίζει να μιμηθούμε όλοι μας. Είναι σημαντικό μέσα σε αυτήν την νηστεία που βαδίζουμε να μάθουμε να συγχωρούμε τον κάθε ένα αδελφό μας, να τον σκεπάζουμε, να μοιραζόμαστε μαζί του, να τον βοηθάμε σε οτιδήποτε χρειάζεται, τότε θα κάνουμε την πραγματική νηστεία η οποία θα είναι αποδεκτή από τον Θεό. Να νηστέσουμε όχι μόνο στις τροφές που τρώμε ως άνθρωποι, αλλά κυρίως τα πάθη μας όπως μας αναφέρει πολύ σοφά η εξαίσια υμνολογία της Εκκλησίας μας. Φυσικά η νηστεία πρέπει να γίνεται με διάκριση όσο το επιτρέπει η υγεία μας και με την καθοδήγηση του πνευματικού μας, ο οποίος γνωρίζει τον κάθε ένα άνθρωπο ξεχωριστά και το πόσο αντέχει ο ίδιος. Επίσης είναι άκρως διδακτικός ο λόγος του Κυρίου που μας αναφέρει τα εξής λόγια: όταν νηστεύουμε να μην έχουμε παραμορφωμένα τα πρόσωπα μας, αλλά εν αντιθέσει να είναι γαλήνια και προσιτά ώστε η νηστεία μας να γίνει δεχτεί στο Θεό. Αυτήν την ευλογημένη περίοδο που διανύουμε η οποία από μόνη της προσφέρεται για έχουμε: περισυλλογή, ελεημοσύνη, προσευχή ιδιωτική αλλά και δημόσια μέσα από τα μυστήρια της Εκκλησίας μας, μετάνοια και προπαντός για εξομολόγηση και συχνή Θεία Κοινωνία. Όλα τα παραπάνω αν καταφέρουμε να τα τηρήσουμε κάνοντας υπακοή στο θέλημα του Θεού, τότε θα αποτελέσουν τις ιερές προϋποθέσεις του αληθινού Χριστιανού, που θα μας οδηγήσουν στο να εκπληρώσουμε τον στόχο της ψυχωφελής Τεσσαρακοστής, η οποία θα μας οδηγήσει στην παραδεισένια κατάσταση των πρωτοπλάστων πριν από την έξοδο τους από τον παράδεισο. Ας αγωνιστούμε λοιπόν με την ψυχή και το σώμα μας και να δράσουμε της ευκαιρίας που μας δίνετε μέσω της νηστείας ώστε να καθαριστούμε με όλο μας το είναι, με ταπεινό πνεύμα και με ώριμη συνείδηση ούτε σώστε να ζήσουμε έτσι μυστηριακά, το γεγονός του πάθους του Χριστού για να μπορέσουμε με αυτόν τον τρόπο να Σταυρωθούμε και να Αναστηθούμε μαζί του.